Ik mis je

Deze laatste weken van het jaar zijn er veel pijnlijke momenten in mijn praktijk geweest.
Alsof alles nog in het licht moest.
Alsof in de aankomende nabijheid van de feestdagen, de pijn van wat er niet is, ondraaglijker wordt.

Door alle verwijten, teleurstelling, bitterheid, door al het geploeter, al het afsluiten en door alle ijselijke ontkenning schemert eigenlijk zo vaak het zelfde:

Verlangen en Gemis.

Ik heb de afgelopen weken mensen dan ook vaak naar het toelaten van dit verlangen en gemis gebracht.
Alle verhalen vallen vaak weg. Zoveel boosheid en verbittering glijdt van mensen af als ik ze tegenover elkaar zet en vraag:

Doe je ogen even dicht.
Ga met je aandacht naar je hart.
Je hoeft er niets.
Geen mening of oordeel.
Ben er alleen met je aandacht even bij.
Maak dan een beeld van je partner zoals je hem of haar het liefst ziet.
Je partner in zijn/haar meest stralende vorm.

Heel even…. een herinnering 

Open dan je ogen en kijk…..en voel…. en zeg dan
Ik mis je

Verder hoef je even niets te weten…. alleen toe te laten…
…dat je mist én wordt gemist…..