Overgave aan moederschap.
Verzet
In onze cultuur waar we voorgeschoteld krijgen dat geluk maakbaar is, zie ik vaak dat vrouwen zich verzetten tegen moederschap. Omdat we gelukkig moeten zijn doen we het fout als we ons niet gelukkig voelen. En in het ouder zijn , in het vader of moeder zijn ,zijn vele momenten van niet gelukkig voelen:
Al meteen na de geboorte of misschien zelfs wel daarvoor. Het verantwoordelijk zijn kan je aanvliegen. Je kind pijn zien hebben, niet weten wat te moeten doen, je beperkt voelen in je vrijheid, verstoord worden in je slaap, werelden betreden waar je zonder kinderen nooit zou komen, uren en uren nadenken over wat het beste is voor iemand anders dan jij, het missen van onbezonnenheid, het verlangen naar een feestje, uitje of theaterbezoek. Doen wat het beste is, is niet per definitie het leukste….. Het zijn kleine en grote momenten van ongemak, frustratie, verdriet, angst en pijn.
Dit binnen de context dat geluk maakbaar is en alles een keuze, maakt dat het een optie lijkt ons te kunnen verzetten.
De verbinding met het ouderschap en verbinding met je kind niet volledig aan te gaan.
Het lijden omdat je niet kunt doen wat je zou willen is er alleen maar omdat het een optie is het wel te kunnen.
Offer
Ouderschap heeft ook een offer en als mensen erg worstelen met het ouderschap in mijn praktijk zijn ze soms niet bereid dit offer te dragen.
En dan wordt het strijden en ploeteren en hoog houden. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer vrouwen meer in het moederschap kunnen ‘zakken’ ze er ook heel veel voor terug krijgen. Het is een reis die je veel brengt. Het is een reis die je als vrouw ook veel meer alleen gaat dan samen met je partner. Het is fijn als er andere vrouwen in je omgeving zijn die dezelfde reis met je maken.
Het ie een tijdelijke reis. Meer en meer laat je je kind nl weer los en komt er ruimte de wijsheid die je erin hebt opgedaan te geven aan iets anders.
Overgave
In deze cultuur is het lastig zoiets te beweren. Want mannen en vrouwen zijn gelijk en dat moet er dan ook in de vorm gelijk uitzien. Maar in mijn perspectief is het ook een gemiste kans. Omdat de reis van moederschap ook leerschool is voor vrouwelijke aspecten en kwaliteiten als overgave, toewijding , onvoorwaardelijk liefhebben en ten dienste van leven. Een reis die raakt aan extentiele angsten en eenzaamheid, een spirituele reis.
In de praktijk betekent het niets durven zijn. Niets anders dan moeder. Een grote worsteling voor het ego. Wat ben ik dan nog ? Wie ben ik ?
Het is niet raar dat moeders ook opgelucht zijn als ze na een aantal maanden hun kindje aan iemand anders kunnen overdragen. Maar tussen een dag aan een bekend en vertrouwd iemand en 5 dagen per week aan een wisselend team zitten heel veel opties. De laatste optie zal misschien heel onnatuurlijk voelen. En we hebben heel veel uitvluchten om dat gevoel wat we daarover hebben rond te maken in onszelf. Maar als we er daar overheen stappen sluiten we een natuurlijk moederbesef af. Een natuurlijk lijntje. Het geeft ons zelfbehoud om dat te doen. Maar behoud van wat? Van ons ego. Jaren later worstelen we ermee, willen we onszelf terugvinden, of verdoven we ons nog steeds.
We komen er niet mee rond. Omdat het in onze omgeving niet wordt gesupport. Kinderen heb je er bij !!
Toewijding
Maar hoe zou het zijn als we moeders respecteren in hun toewijding hun leven tijdelijk te geven aan de volgende generatie Keepers Of The World? Als we ze zien in hun bijdrage, hun onbaatzuchtigheid, hun offers. De wereld kan heel veel liefde en compassie gebruiken. Hoe zou het zijn om respect te hebben voor vrouwen die een fase van hun leven grotendeels niets anders leven dan hun liefde en zich daarop te focussen?
Hoe moeten onze kinderen anders leren dat ze het waard zijn ,ook alle ongemakklijke gevoelens en het bij tijd en wijlen ongelukkig zijn. Dat ze respect verdienen en dat ook zij respect voelen voor al wat leeft ?
In mijn sessies nodig ik vrouwen uit om een beeld van zichzelf voor de geest te halen: zie jezelf als Godin van het huis. Wie wil je zijn? Een liefdevolle vrouw een moeder met een groot hart. Als je dat beeld ziet, wat heb je dan nodig om dit te kunnen zijn? Wat heb je nodig om deze kwaliteit en sfeer en harmonie te kunnen neerzetten? Welke support, welke ruimte. Dat is het uitgangspunt.
Reis naar het hart
Het moederschap is een leerschool en zoektocht naar onvoorwaardelijk liefhebben, werkelijk je hart openen, overgave, verbinden en ook los kunnen laten, vertrouwen hebben en het aanboren van een innerlijk weten. Dit in jezelf vinden geeft zoveel kracht en liefde. Als je deze reis aangaat heb je de wereld zoveel te bieden als de kinderen je niet meer zo nodig hebben.”
En hoe zou het zijn als we deze opvoeders welkom zouden heten als die taak tot een bepaald niveau volbracht is. Welkom door ze een plek te bieden hun wijsheid, kennis en kwaliteiten te geven aan iets anders.
Mooie droom toch ?
